Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Περί Θρησκείας και επιστήμης

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα προς διερεύνηση, μελέτη, και στοχασμού, αποτέλεσε από τα άδυτα της ιστορίας του ανθρώπινου γένους η ύπαρξη(ή ανυπαρξία) θεού. Πολλές φορές αυτό το επίκαιρο θέμα παρά την βαθιά ιστορία του, δημιούργησε συγκρούσεις, διενέξεις, ακόμη και πολέμους μεταξύ ανθρώπων ή και ολόκληρων λαών. Ο λόγος των συγκρούσεων είναι προφανής, έμφυτος στην ανθρώπινη συνείδηση και "λογική" που επιτάσσει την υποδούλωση του ανθρώπινου γένους στην αλαζονεία και στην εξουσιαστική αδηφαγία, την επιβολή του ισχυρότερου στον αδύναμο. Στην σύγχρονη εποχή η διαμάχη αυτή έχει εξελιχθεί μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης. Βεβαίως υπήρξε τέτοιου είδους σύγκρουση και σε παλαιότερες εποχές μεταξύ κυρίως της φιλοσοφίας και του θρησκευτικού ανορθολογισμού αλλά σε σαφώς περιορισμένη έκταση ικανή όμως να καταδικάσει πολλούς φιλόσοφους σε εξορία ή ακόμη και σε θανατική ποινή ελέω ανατρεπτικών ιδεών. Βλέπετε η δημοκρατία ίσχυε μόνο για τους υπάκουους πολίτες των καθεστώτων.
Κατ'αρχάς κρίνεται απαραίτητο να προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε την θρησκεία από την επιστήμη και να εκθέσουμε τις ριζικές διαφορές μεταξύ αυτών.Εξ ορισμού, η πρώτη εκφράζει τους πιστούς και η δεύτερη τους αθειστές.Είναι ευνότητο λοιπόν το γεγονός ότι οι αθειστές επιχειρούν να ερμηνεύουν τον κόσμο με βάση την ανθρώπινη λογική και την επιστημονική μέθοδο ενώ οι πιστοί καταφεύγουν στις δοσμένες "αλήθειες" των θρησκευτικών δογμάτων.Πρόσφατα διακεκριμένοι καθηγητές από το πανεπιστίμιο της οξφόρδης συνέγγραψαν κάποια βιβλία με σκοπό να εκφράσουν την αντίθεση τους στην ραγδαία άνοδο του θρησκευτικού ανορθολογισμού παγκοσμίως. Τα βιβλία ομολογουμένως σημείωσαν μεγάλη και διεθνή επιτυχία καταδεικνύοντας την τάση των λαικών στρωμάτων για αντίδραση και επανάσταση σε θέματα που τους επηρεάζουν άμεσα.Ο επιστήμονας έχει ως χρέος να στηρίζεται αποκλειστικά στον ορθό λόγο και στίς επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίωσης για οποιαδήποτε περιγραφή του κόσμου(φυσικού, κοινωνικού κ.λπ) ενώ οι εκφραστές των θρησκειών όπως οι ιερείς υιοθετούν τις αναπόδεικτες αλήθειες και τα αμφιλεγόμενα γεγονότα ώστε να ερμηνεύσουν τον κόσμο.Συνάγεται λοιπόν το σπουδαιότατο συμπέρασμα ότι η κύρια διαφορά μεταξύ θρησκείας και επιστήμης είναι η πηγή των θεωριών τους.Επί παραδείγματι, εάν η πηγή της αλήθειας κάποιων θεωριών είναι ο ορθολογισμός συνυφασμένος απόλυτα με τα εμπειρικά δεδομένα τα οποία έχουν τύχει επεξεργασίας με βάση τις γενικά αποδεκτές επιστημονικές μεθόδους αναγνωρισμένες από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα,τότε μιλάμε για επιστημονικά δεδομένα τα οποία σε αντίθεση με την θρησκεία είναι ανα πάσα στιγμή ανατρέψιμα εάν προκύψουν νέα επιστημονικά στοιχεία με διαφορετικά συμπεράσματα.Αντιθέτως, εάν η πηγή κάποιων πεποιθήσεων είναι μία διαισθητική μέθοδος, ανορθολογική(δλδ αντιεπιστημονική) τότε μιλάμε για ένα σύστημα ή ιδεολογικό σχήμα μή ανατρέψιμο όπως οι θρησκείες και τα διάφορα δόγματα τους.Θεωρώ αυτονότητο το γεγονός ότι επιστήμονας που να στηρίζεται και στα δύο δεν υπάρχει.Βεβαίως, κάποιοι επιστήμονες εμφανίζονται ως υπερασπιστές των θρησκειών αλλά αυτοί με αυστηρώς επιστημονικά κριτήρια δεν νοούνται ως επιστήμονες αλλά ως φιλοσόφους των θρησκευτικών δογμάτων με στοιχεία ορθολογιστή ή απλώς δεν έχουν αντιληφθεί απόλυτα την έννοια της επιστήμης και του επιστήμονα με συνέπεια να βρίσκονται σε σύγχυση ιδεολογικά.
Είναι νομίζω ξεκάθαρο το γεγονός ότι στις θρησκείες όπως όλα στην φύση ναι μεν υπάρχει η φωτεινή πλευρά αλλά υπάρχει σαφώς και η σκοτεινή.Και δεν είναι καθόλου τίμιο εκ μέρους κάποιων λαικιστών-εθνικιστών να αποκρύπτουν τα σκοτεινά σημεία των θρησκειών και να εξήρουν τα θετικά σημεία αυτών εις βάρος της "κακιάς" επιστήμης όπως την θεωρούν η οποία αντιμάχεται δήθεν τους πιστούς και τις θρησκείες στο όνομα του ορθολογισμού και του φιλελευθεριμού.Το πιο ακέραιο και αναμφισβήτητο επιχείρημα της επιστήμης αποτελεί η πρόοδος της ανθρωπότητας που έχει επιτευχθεί τους τελευταίους αιώνες σε όλα τα επίπεδα τεχνολογικώς και πνευματικώς ακόμη και στο επίπεδο διαβίωσης παρά τά προβλήματα τα οποία αφορούν περισσότερο τα κοινωνικά συστήματα που έχουν επικραστήσει και τον τρόπο με τον οποίο αυτά έχουν εκμεταλλευτεί την ταχεία πρόοδο της επιστήμης...αυτά προς το παρόν.