Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Η γνωριμία με τον Θεό, από τον Σιλουανό τον Αθωνίτη (+1938)...

Από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του σύγχρονου ορθόδοξου μοναχισμού θεωρείται ο Σιλουανός ο Αθωνίτης (+1938). Στη βιογραφία του μέσω της ιστοσελίδας της ΟΟΔΕ μαθαίνουμε πολλά από τα χαρίσματα του συγκεκριμένου κήρυκα της ορθοδοξίας.

Ας αναλύσουμε όσο μπορούμε και στο μέτρο των δυνατοτήτων μας κάποια κείμενα του μοναχού περί της Γνωριμίας του με τον Θεό.

Παραδέχεται εξ αρχής ότι ξεχωρίζει από τους απλούς ανθρώπους καθώς ο Θεός του προσέφερε το Άγιο Πνεύμα και ως ώριμος άνθρωπος που γνωρίζει ότι το τέλος του πλησιάζει(το Αγ. Πνεύμα μάλλον του το είπε) έγραψε το κείμενο από αγάπη προς τους συνανθρώπους του, μιλώντας απλά για την απόλυτη αλήθεια της ζωής!

Γράφει εν συνεχεία:

«Ήμουν χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου• σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρηση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα τον Θεό. Βλέπεις αγάπη που έχει ο Θεός για μας; Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει την ευσπλαχνία Του; Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πιστεύετε στον Θεό, πιστεύετε πως υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που μαρτυρεί για τον Θεό σ’ όλες τις Εκκλησίες μας, αλλά και στην ψυχή μου.»

Ήταν χειρότερος και από ένα βρωμερό σκύλο, μας πληροφορεί ο γέροντας στα χρόνια –προφανώς- της νιότης του. Ένα για παράδειγμα, καθαρό σκύλο τον είχαν τα Θεία και οι άνθρωποι σε μεγαλύτερη υπόληψη από τον δύσμοιρο μοναχό γι αυτό και ζήτησε συγχώρεση από τον Κύριο!

Ο σκύλος πράττοντας αυτό που έπρεπε και επιβεβαιώνοντας τη φήμη του για το ότι είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου τον οδήγησε να γνωρίσει τον Θεό μέσω του Αγ. Πνεύματος. Πάντως, καλού κακού επειδή δεν γράφει για το πώς μεταχειρίστηκαν μετά τον σκύλο(μήπως τον βρώμισαν και αυτόν;)θα το αναφέρουμε στην WWF.

Στην ερώτηση καίριας σημασίας που θέτει ο γέροντας για το Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει την Ευσπλαχνία του Θεού, ομολογώ πως αρχικώς σάστισα και ήμουν έτοιμος να αποδεχτώ την μεγάλη του Σοφία, ελλείψει ορθολογικού επιχειρήματος.

Έχει δίκιο, σκέφτηκα κανείς δεν είναι εις θέσιν να περιγράψει την αγάπη του Θεού(τον ίδιο τον Θεό μπορούμε αφού μας έφτιαξε κατ εικόνα και καθ ομοίωση του για να μην ξεχνιόμαστε).

Εκεί που ήμουν έτοιμος να υποκλιθώ στο εν λόγω επιχείρημα αίφνης το σατανικό μυαλό μου βρήκε την απάντηση η οποία είναι ότι αυτοί που είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν και να περιγράψουν την ευσπλαχνία του Θεού είναι ο κόσμος που ζούσε στην εποχή του Νώε(αν εξαιρέσουμε το σόι του Νώε και τα ζώα). Αυτοί έχουν μία επαρκή εικόνα για την αγάπη του Θεού, εμείς τι μπορούμε να πούμε;

Όσο για το θέμα ότι προτίθεται να πέσει στα γόνατα όλων μας για να τον πιστέψουμε, αποδεικνύει ότι εκτός από κήρυκας του Θεού διατελεί και τον ρόλο του ζητιάνου! Πάντως, εγώ ως αμαρτωλός δεν θα μπορούσα να είμαι και ζητιάνος του Θεού καθώς δεν θα ήμουν πρόθυμος να σκύβω στα γόνατα, ιδίως σε τριχωτά!

Στη συνέχεια του ταξιδιού μας γράφει:

«……….ο Θεός γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα, όχι με την επιστήμη. και τα παιδιά που δεν σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και πόσο πολύ μας αγαπάει……. Καθένας μας μπορεί να κρίνει για τον Θεό κατά το μέτρο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος που γνώρισε. Γιατί πως είναι δυνατό να σκεφτόμαστε και να κρίνουμε για πράγματα που δεν είδαμε η δεν ακούσαμε και δεν ξέρουμε; Οι άγιοι λένε πως είδαν τον Θεό. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Είναι φανερό πως μιλούν έτσι γιατί δεν Τον γνώρισαν αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου πως ο Θεός δεν υπάρχει.»

Ο Θεός δεν γνωρίζεται με την Επιστήμη αλλά με το Άγιο Πνεύμα. Οπότε, οι επιστήμονες δεν μπορούν να μας πουν τίποτα περί του θέματος. Βέβαια το Άγιο Πνεύμα δεν έδειξε ποτέ πρόθυμο να γνωρίσει και αυτό με τη σειρά του τον Θεό, αλλά οι άνθρωποι το εξωθούσαν σ αυτή τη γνωριμία, χωρίς τη θέληση Του!
Εσείς οι άθεοι που δεν γνωρίσατε ποτέ τον Θεό και λέτε με περηφάνια ότι δεν υπάρχει, να κρατήσετε την απουσία της ύψιστης εμπειρίας για τους εαυτού σας διότι το τι μας λέτε, λίγο μας κόφτει! Δεν αποδεικνύει τίποτα απολύτως. Εμείς ακούμε αυτούς που μας συμφέρει, τους Αγίους και τους Πατεράδες!

Το παρακάτω απόσπασμα ιδιαίτερα επιμορφωτικό για όλους μας:

«Οι άγιοι μιλούν για πράγματα που πραγματικά είδαν και γνωρίζουν. Δεν λένε, για παράδειγμα, πως είδαν ένα άλογο μήκους ενός χιλιομέτρου ή ένα πλοίο δέκα χιλιομέτρων, που δεν υπάρχουν. Κι εγώ νομίζω, πως, αν δεν υπήρχε Θεός, δεν θα μιλούσαν καν γι' Αυτόν στη γη. Οι άνθρωποι όμως θέλουν να ζουν σύμφωνα με το δικό τους θέλημα και γι' αυτό λένε πως δεν υπάρχει Θεός, βεβαιώνοντας έτσι μάλλον πως υπάρχει.»

Ουδέν σχόλιον. Εδώ παραδίδει μαθήματα Θεολογίας ο μοναχός μας.(Σας διαβεβαιώνω ότι οι άνθρωποι που λένε πως δεν υπάρχει ο Σούπερ-Μαν δηλώνουν έμμεσα ότι υπάρχει).

Καταλήγοντας στο κείμενο περί της γνωριμίας του με τον Θεό γράφει το εξής:

«Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί! Τι Θεό έχουμε! Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν τον Θεό. Αυτοί δεν βλέπουν το αιώνιο φως, και μετά το θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι. Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους αγίους για το τι υπάρχει στον ουρανό και τι στον Άδη. Ω, πόσο αξιολύπητοι είναι οι πλανεμένοι άνθρωποι! Αυτοί δεν μπορούν να ξέρουν τι είναι η αληθινή χαρά. Μερικές φορές διασκεδάζουν και γελούν, αλλά το γέλιο και η απόλαυση που δοκιμάζουν θα μεταβληθούν σε θρήνο και θλίψη. Δική μας χαρά είναι ο Χριστός.»

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν προφανώς τον καλύτερο Θεό εξ ου και η ευτυχία του γέροντα. Όμως όσοι δεν πιστεύετε σ αυτόν, είσθε αξιολύπητοι ενώ στον Θάνατό σας θα καταλάβετε τι εστί το αιώνιο σκοτάδι!

Αν είχα να επιλέξω προσωπικά ανάμεσα σε ένα μέρος σκοτεινό με άπειρους σκοτεινούς δρόμους εκτός από ένα που θα φωτιζόταν και θα ξεχώριζε από τους άλλους, από την εμπειρία της ζωής μου, θα επέλεγα έναν σκοτεινό δρόμο, διότι θα ήταν πολύ πιθανό ο φωτεινός να είναι απλά μία παγίδα! …(ένστικτο επιβίωσης).

Οι πλανεμένοι επίσης γελάμε με όλα αυτά(εγώ για παράδειγμα αυτή τη στιγμή) μόνο που κάποτε θα μας γυρίσουν τα γέλια σε θλίψη και δυστυχία. Από την ευσπλαχνία του Θεού που λέγαμε νωρίτερα.

«….Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής, και στη βασιλεία των ουρανών θα είμαστε αιώνια με τον Θεό και θα βλέπουμε τη δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.»

Προς το τέλος του αποσπάσματος, θεωρώ ότι η φαντασία του γέροντος οργιάζει και μάλιστα καμουφλάρεται αξιοπρεπώς.

Βαριέμαι να αναλύσω ενδελεχώς το ζήτημα που μας εμποδίζει να γνωρίσουμε τον Θεό! Πάνω κάτω όλοι το γνωρίζουμε, τουλάχιστον οι περισσότεροι, αφού όντως δεν γνωρίζουμε τον Κύριο!

Κάποια αποσπάσματα όμως έχουν ενδιαφέρον για όσους θέλετε να τον γνωρίσετε...

«Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο η στη σελήνη η κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.»

Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει ένα πράγμα, αρκετή ποσότητα μαλακίας. Για τα άλλα οι γιατροί είναι ειδικοί.

Τέλος, παραθέτω την ουσία της πίστης στον Θεό από τα λόγια του γέροντος μας:

«Για να σωθείς, είναι ανάγκη να ταπεινωθείς….»

Πόση ταπείνωση πια; Επειδή μας «έφτιαξε» πρέπει και να τον υπηρετούμε σαν δούλοι; Και αν κρίνω από τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που του αποδίδουν όλοι οι πνευματικοί, φαντάζομαι ότι θα πρέπει οι πιστοί στη βασιλεία Του να τον υπηρετούν και σε άλλες εγγενείς ανάγκες του!(γι αυτό και όλοι θα είναι ψυχές-χωρίς φύλο- κάποιος όμως θα έχει φύλο εκεί, το λέει έμμεσα και η βίβλος-δεν γράφει «το Θεό(ς)»….η βίβλος τυχαία δεν γράφει ποτέ.

«Γιατί τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση… Κι εκεί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέει: Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση; Αντίθετα, η ταπεινή ψυχή είναι γεμάτη αγάπη και δεν επιδιώκει πρωτεία, αλλά επιθυμεί για όλους το καλό και ευχαριστιέται με όλα.»

Βάσει των παραπάνω λοιπόν, είναι δυνατόν να μην τύχει κάποιος να ζηλέψει την πρωτιά του Θεού;

Και τι υπονοούμενο είναι αυτό το «ευχαριστιέται για όλα»! Μα, αν δεν είσαι πρώτος θα είσαι τελευταίος μεταξύ ίσων, ουσιαστικά μια ζωή υπηρέτης και χρήσιμο κατασκεύασμα για τις ανάγκες του Θεού..

Πάντως, από τα γραφόμενα του Μοναχού τον οποίο φώτισε το Αγ. Πνεύμα φαίνεται ότι υπάρχει δυστυχώς η μικρή πιθανότητα να μας πάρει(ο Κύριος) με τη βία στον παράδεισο(βίτσια που λένε) εμάς τους άπιστους και ασεβείς οπότε όσοι άθεοι με διαβάζετε φροντίστε όσο είναι δυνατόν να μην συμβεί αυτό. Αμφισβητήστε για παράδειγμα το Άγιο Πνεύμα. Κάντε ότι σας κατέβει απλά προσπαθήστε να δείξετε ότι δεν μετανοείτε!

Τώρα, εάν είσθε τόσο άτυχοι και σας πάρει μαζί του, τότε η κατάσταση δυσκολεύει αν και υπάρχουν κάποιες επιλογές.

-Προσπαθήστε να τον πείσετε να σας μετατρέψει σε φίδι(γνωστή ιστορία, σημαντικό να μην ξεχάσει να σας κάνει και πάλι άνθρωπο κατά την εξορία) για να πλανήσετε όποια/όποιον βάλατε στο μάτι και να ζήσετε με το άτομο της επιλογής σας και πάλι στη γη(σε νέα γη).

-Εάν δεν πιάσει αυτό για κακή σας τύχη, ζητήστε μετάθεση στον παράδεισο των μουσουλμάνων(γυναίκες- άντρες) εκεί θα περάσετε καλύτερα.

- Αν και πάλι είναι ανάποδος, πείτε του να σας πάει στο πεδίο της κόλασης για να δείτε πως περνάνε εκεί(μην ανησυχείτε, είναι πάγια τακτική του Θεού να δείχνει στους εκλεκτούς του πως περνάνε οι αμαρτωλοί που δεν του «έκατσαν») αν σας αρέσει δε νομίζω πως θα έχει πρόβλημα!

-εεε, εάν δεν το δεχτεί ούτε αυτό, ή τα θέλει ο κώλος σας ή θα είστε η επόμενη -εκλεγμένη εκ θεού- Παναγία για το Νέο κόσμο(η ιστορία επαναλαμβάνεται και στα Θεία).