Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Η δομική κρίση της δημοκρατίας!

Με το αυτονόητο θα αρχίσω, όχι με τις αρλούμπες διάφορων προοδευτικών από τα φόρουμ και τα μπλογκς.  Οι ΗΠΑ χρωστάει μόνον για το δημόσιο χρέος της το 100% του ΑΕΠ της. Η Μεγάλη Βρετανία (στους χάρτες μεγάλη) χρωστάει και την κουτσή στον Άγιο Νικόλαο αφού φτάνει το 400% του ΑΕΠ της. Ας μην αρχίσω και άλλα παραδείγματα όπως η Ισπανία, εξαιρουμένων των Γερμανών οι οποίοι όμως αιωνίως θα έχουν να κάνουν με μέτρα λιτότητας!(Στην στήλη ναυτίλος της Ελευθεροτυπίας).

Δεν θαυμάζω το πολιτικό σύστημα του δυτικού πολιτισμού. Δεν πετάω στα σύννεφα νομίζοντας ότι υπάρχουν ίσα δικαιώματα, «εύνομα» κράτη, που λειτουργούν υπέρ του πολίτη. Μεγάλη σημασία έχει να ανατρέξουμε στην Ιστορία του κόσμου. Αυτή είναι ένα πραγματικό βιβλίο φωτός για να επιβεβαιωθώ κατηγορηματικώς!

Σε καιρούς που ο πόλεμος έχει πολύπλοκη έννοια προσπαθεί η ελληνική κοινωνία να αντισταθεί(;) και όχι μόνον αυτή αλλά γενικότερα η κοινωνία έναντι των ισχυρών που επιβάλλουν μέτρα, με συντάγματα που έχουν φτιάξει να φαίνονται όμορφα στα χαρτιά αλλά ανεφάρμοστα στην πράξη. Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο, παρά του ότι εμείς έχουμε όντως από τους πιο διεφθαρμένους πολιτικούς στον κόσμο! Η κρίση είναι ένα πολυεργαλείο της πολιτικής εξουσίας και οικονομικής να περιφέρει τους λαούς στον μεσαίωνα. Θεσμικά λειτουργούν καλύτερα τα περισσότερα κράτη από εμάς. Τι με ενδιαφέρει;

Η κρίση είναι δομική, εκπηγάζει από το ίδιο το σύστημα που λειτουργεί εις βάρος των ταπεινών και υπέρ της τάξης των ισχυρών και μόνο με αντισυστημική πρόταση μπορούν να λυθούν τα προβλήματα με έναν νέο διεθνισμό.
Σκοπός του άρθρου είναι να δείξω απλά τον προβληματισμό μου χωρίς να μπλεχτώ με τεχνικές έννοιες της πολιτικής ή με ρητορικές απλά ερωτήσεις.